Belki Sur’a da Bir Film Gelir

Sur’un çatışma mağduru çocukları ilk kez bir sinema salonunda bir araya geldi ve film izledi. Amaç, çocukların yaşadıklarını biraz olsun unutturmaktı. Çoğu, ilk kez sinemaya giden ve izlediklerinden çok etkilenen çocukların kendi hayatlarında yaşadıkları ise hâlâ taze.

“Bomba patladığında duvarımız yıkıldı ve yaralanmış askerler evimizin içine düştü.”

Sözlerin sahibi altıncı sınıf öğrencisi bir kız çocuğu… Gözlerinden damlalar dökülmeye başlayınca rehberlik öğretmeni koluna girip fuayenin dışına çıkarıyor. Amaç zaten çocukların yaşadıkları travmayı unutturabilmek. Ancak aylarca süren çatışmalar, bombalamalar ve Sur’dan göç ederek yaşadıkları zorlu hayat bunu mümkün kılmıyor henüz.

“Unutamıyorum”

Sur ilçesinde çatışmaların en yoğun yaşandığı Hasırlı Mahallesi’nde, demirci babası, annesi ve üç kardeşiyle yaşayan M.G. hendek ve barikatlarla başlayan çatışmaların içerisinde tam on gün kalmış. Sokağa çıkma yasağına verilen bir günlük arayı fırsat bilerek Sur’dan kaçabilmişler.

“Her yerden silah sesleri yükseliyordu. Evin içinde saklanıyorduk, pencerelerden uzak duruyorduk. Bir gün korkunç bir patlama oldu. Evin hemen dış duvarına yerleştirmişler. Duvarımız çöktü ve yaralı askerler evimizin içine düştü. Her tarafları kan içindeydi. Çok ağladım, bağırdım.” (M.G. gözyaşlarını tutamayınca daha fazla devam edemiyor.)

“Odaya saklandık”

Ş. Y. de altıncı sınıf öğrencisi. Sur’da çatışmalar başladığında penceresiz bir odaya saklandıklarını söyleyen Ş. Y. Ziya Gökalp Mahallesi’ndeki evlerine ancak birkaç ay sonra dönebilmiş.

“Biz üç kardeşiz. Sabah saatlerinde dışarıdan silah sesleri geldi. Çok korktuk, yere yatıp saklandık. Sonrasında günlerce böyle devam edince biraz alıştık. Kaçıp penceresiz küçük odamıza saklanıyorduk. Sonra evimizi bırakıp, amcamın evine gittik. Birkaç ay orada kaldık. Çatışmalar bittiğinde evimize döndük. Bizim ev sağlamdı. Okuluma da geri döndüğüm için mutluyum; ama pek çok arkadaşım bir daha dönemediler.”

“İlk kez sinemaya geliyorum”

Ş. Y. ilk kez sinema salonunda film izliyor. Bu, onu çok mutlu etmiş, artık iki hayalinin bulunduğunu anlatıyor.

“Film izlemek çok güzeldi. İlk defa yaşadım. Sürekli izlemek isterim, çok güzeldi. Çünkü, bizim için çok büyük bir değişiklik oldu. Benim hayalim Sur’dan çıkmak ve bir daha dönmemek. Orası bende kötü anıları hatırlatıyor. Benim en çok sevdiğim şey ayakkabı resimleri çizmek. Kendime göre tasarlayıp çiziyorum. Eğer öyle bir imkânım olursa, bölümünü okuyup ayakkabı tasarımcısı olmak istiyorum. Yaşamak istediğim yer de İstanbul.”